Ayırt Edici Özelliklerimiz
Giriş
Acts 29, birçok kültürden kilise kuran kiliselerin bir araya gelmesiyle oluşan global bir ağdır ve tarihsel müjdeci inanç açıklamalarına inanan bir gelenekten gelmektedir. Kiliselerimizdeki ihtiyarların ikincil derecedeki doktrinsel görüşlerini bilmek bizim açımızdan son derece önemli olsa da, esas olan aşağıdaki beş teolojik temel öze ilişkin kanaatimizin paylaşıldığını bilmektir.
Buna ek olarak, Lozan İnanç Açıklaması’na inanmaktayız.
1- Müjde merkezlilik konusunda tutku sahibiyiz.
Müjdenin iyi haber olduğuna inanıyoruz. Öyle ki Tanrı’nın merhameti ve Kurtarıcımız olan Oğul İsa Mesih’in günahsız yaşamı, günahkârlar için kurbansal ölümü ve bedenen dirilmesi sayesinde günahlarımız bağışlanmış ve Tanrı’nın önünde aklanma işi tamamlanmıştır. Bu müjde aynı zamanda Tanrı’nın krallığı için nihai bir zaferdir, Tanrı’nın yeni cennet ve yeryüzündeki tüm yaratılış için amacının tamamlanmış olmasıdır ve güvenimizin temelidir.
Mesih merkezli olan bu müjde kilisenin yaşamı için temel, sonsuz yaşamımız için ise tek umut kaynağıdır. Mesih’in verilen bizim yerimizi alarak ölümü ve O’nun bedenen dirilişi mesajımızın merkezi değilse, müjde duyurulmuş olmaz.
Müjdenin anlamı yalnızca insanların kurtarılmış olmasından ibaret değildir, müjde aynı zamanda kutsallaştırılan insanlar için Tanrı’nın gerçeği ve gücüdür; müjdenin gerçeği bizi samimi ve sevinçli bir şekilde Tanrı’yı hoşnut etmeye yöneltmekte ve Mesih’e benzer hale gelebilmek için kutsallık yolunda gelişim göstermemizi sağlamaktadır.
Müjdede vaat edilen kurtuluşa erişmek sadece lütuf sayesinde, iman aracılığıyla ve yalnızca Mesih’te mümkündür. Kurtuluş, ne herhangi bir yönetmelik, ne ritüeller ne iyi işler nede insanın çaba göstermesi ile mümkündür.
(Markos 1:1; Luka 24:46-47; Yuhanna 3:16-18; Romalılar 1:16-17; Romalılar 1:18-25; 1. Korintliler 1:18-25; 2:2; 15:1-4;2 Korintliler 4:1-6; 9:13; Galatyalılar 1:6-9; Efesliler 1: 7-10; Koloseliler 1: 19-20; 2. Timoteos 1:8-14; 2. Petrus 3: 11-13 Yahuda 3-4; Vahiy 21-22)
2- Tanrı’nın günahkârları kurtaran lütfunu ve egemenliğini benimsiyoruz.
Tanrı’nın, dünyanın temelleri henüz atılmamışken bizi Mesih’te seçtiğini ve bunu öngörülen imana dayalı olarak değil; egemenliği, kendi isteği ve iyi amacı uyarınca karşılıksız olarak yaptığını beyan ederiz.
Kutsal Ruh’un işi ile Tanrı’nın, seçilmişlerini Oğlu Rab İsa Mesih’e iman etmek için kendisine çekeceğine, lütufkar ve etkili bir şekilde müjdeye karşı olan inatçı dirençlerini kıracağına, böylece bu kişilerin kesin ve gönüllü bir şekilde iman edeceklerine inanıyoruz.
Oğul aracılığı ile Tanrı’ya gelen seçilmişlerin imanda ve Tanrı’ya yaraşır davranışlarda dayanacaklarını, lütuf sayesinde ve iman aracılığı ile kurtuluşlarını güvence altında tutacaklarına inanıyoruz.
Tanrı’nın kurtuluş konusundaki bu egemenliği, insanların Mesih’e iman etmeleri konusundaki sorumluluklarını ne azaltacaktır, ne de müjdeciliğin ve duanın gücü ile gereksinimini önemsizleştirecektir; aksine bunların desteklenmesi ve kalıcılaşması ile Tanrı tarafından planlanan sonun tamamlanacağına inanıyoruz.
(Yuhanna 1:12-13; 6:37-44; 10:25-30; Elçilerin İşleri 13:48; 16:30-31; Romalılar 3-4; 8:1-17,31-39; 9:1-23; 10:8-10; Efesliler 1:4-5; 2:8-10; Filipililer 2:12-13; Titus 3:3-7; 1. Yuhanna 1:7,9)
3- Yaşam ve hizmet konusunda Kutsal Ruh’un destekleyici varlığının gerekli olduğunu kabul eder ve ona dayanırız.
Öncelikli hizmeti Rab İsa Mesih’i yüceltmek olan Kutsal Ruh, imansızları Mesih’e duydukları ihtiyaç konusunda da ikna ederek yeniden doğuş ile onlara ruhsal yaşam verir. Kutsal Ruh bütünüyle Tanrı’dır, Baba ve Oğul ile eşittir.
Kutsal Ruh, Mesih’e iman edenlerin hatasız nitelikteki Kutsal Yazılar’a itaatkâr bir yaşam sürdürebilmeleri için onlarda sürekli ve kalıcıdır, onları lütufkar bir şekilde kutsallaştırır, sevgi ile yönlendirir ve güçlendirir.
Kutsal Ruh’un varlığı tarafından güçlendirilmemize ilişkin güvenimiz ve O’na olan inancımız ile ilgili modelimiz İsa Mesih’tir. İsa Mesih, yalnızca dünyadayken gerçekleştirdiği hizmetlerinin boyutu bakımından ve Tanrı’nın krallığını duyurması ile değil, aynı zamanda mucizelerini gerçekleştirme konusunda da Ruh’un gücüne bağımlıydı.
Mesih’te bulunan ve O’nu güçlendiren Kutsal Ruh, Mesih’in bedenini oluşturduğumuz ve ona hizmet ettiğimiz için, bize bağışlanan ruhsal armağanlar aracılığıyla bizde de bulunmakta ve bizi güçlendirmektedir. Bu armağanların doğası ve işleyişleri konusunda iletişim ağımızda farklı anlayışlar bulunmasına rağmen, armağanların ruhsal büyümeye ve etkili hizmet etmeye yönelik tanrısal bir sağlayış olduğu konusunda hemfikiriz. Ayrıca bu armağanların Kutsal Kitap’ın rehberliğinde gayretle arzulanması, sadık bir şekilde geliştirilmesi ve sevgi ile uygulanması gerektiğini onaylamaktayız.
(Matta 3:11; 12:28; Luka 4:1, 14; 5:17; 10:21; Yuhanna 1:12-13; 3:1-15, 34; 14:12; 15:26-27; 16:7-15; Elçilerin İşleri 2:14-21; 4:29-30; 10:38; Romalılar 8:9; 12:3-8; 1 Korintliler 12:7-13; 12:28-31; 14:1-33; 2 Korintliler 1:21-22; Galatyalılar 3:1-5; Efesliler 1:13-14; 5:18)
4- Kadın ve erkeğin ruhsal ve ahlaki bakımdan eşit olduklarına, erkeğin hizmet odaklı liderlik konusunda evde ve kilisede sorumluluğu bulunduğuna içten bir bağlılık duymaktayız.
Gerek erkek, gerekse kadın Tanrı’nın benzeyişinde yaratılmıştır, bu nedenle insan olarak Tanrı önünde eşittirler, aynı ahlaki doğruluğa ve değerlere sahiptirler, İsa Mesih sayesinde Tanrı’ya aynı şekilde ulaşırlar. Hem erkek hem kadın kendilerini yerel kiliselerde ve diğer hizmetlerde desteklemesi için dizayn edilmiş olan ruhsal armağanların sahibidirler.
Bu yüzden kadınlar, armağanlarının gerek diğer hizmetlerde, gerekse Mesih’in bedeni için yaptıkları hizmetlerde yararlı olması için ve Tanrı Sözü'nde eğitilmeli, teşvik edilmeli, donatılmalı ve güçlendirilmelidirler.
Hem kocalar, hem de kadınlar evlerinde ruhsal dirilik ve eğitim konusunda Tanrı’ya karşı sorumluluk taşırlar. Ancak Tanrı erkeğe, eşine ve ailesine liderlik etmesi için öncelikli bir sorumluluk yüklemiştir, bu sorumluluk İsa Mesih tarafından örneklendirilen kurbansal sevgi ve hizmet odaklı liderlik örneğini takip etmelidir. Erkeğin baş olması prensibi herhangi bir karışıklık yaratmamalı ve zorbaca kontrole meydan vermemelidir. Erkeğin bizzat kendisi İsa Mesih’in iyi kalpli ve yumuşak otoritesi altında olduğu için ailesine karşı buna yaraşır şekilde davranması, sevgi dolu, şefkatli ve özenli bir tutum göstermesi gerekir.
Tüm yerel kiliselerin ihtiyarlarına/pastörlerine İsa Mesih’in liderliği altında ve O’nun bedenini inşa edebilmek amacıyla, toplantılarda öğretiş/Tanrı Sözü’nün vaazı konularında gözetim yetkisi ve otorite verilmiştir. Kilise ihtiyarlığı/pastörlük işi yalnızca erkekler tarafından görülebilir.
(Yaratılış 1:26-27; 2:18; Elçilerin İşleri 18:24-26; 1.Korintliler 11:2-16; Galatyalılar 3:28; Efesliler 5:22-33; Koloseliler 3:18-19; 1.Timoteos 2:11-15; 3:1-7; Titus 2:3-5; 1.Petrus 3:1-7)
5- Yerel kiliselerin Tanrı Sözü'nü duyurması gerektiğini benimsiyor ve bunun, Tanrı'nın kendi krallığının yeryüzünde kurulması için seçtiği birincil araç olduğuna inanıyoruz.
Kilise kendi mahallesine, ulusa ve dünyaya bir bütün olarak bakma konusunda açık bir Kutsal Kitapsal talimata sahiptir; bu misyon kilise içinde seçime bağlı bir program değildir, kilisenin kimliği konusunda temel bir unsurdur.
Müjde aracılığıyla Mesih’i duyurmak ve Kutsal Ruh’un gücü ile O’nun Rab’liğini yaşamın her alanına taşımak için çağrıldık.
Bu misyonu kilise kuran kiliselerin aracılığıyla ve bu kiliselerin liderlerine verilecek eğitimle gerçekleştirmek önceliğimizdir. Amacımız, İsa Mesih’in bu kiliselerin hizmeti aracılığıyla her insanda daha fazla ölçüde ve bütünüyle vücut bulması ve Tanrı’nın bizi tüm dünyada topluluklar kurmak için göndermesidir.
Ayrıca ne kültürümüzden kaçıp uzaklaşmalı ne de uyum sağlayıp her şeyi onaylamalıyız, bu konularda sorumluluk sahibi olmamamız gerekmektedir. Bunların yerine alçakgönülülükle, Ruh’un aracılığı ve müjdenin gerçeğiyle cesur bir şekilde kültürle yüzleşmeye ve onu değiştirerek Mesih’in Rab’liğine itaat etmesini sağlamaya çalışmaktayız.
(Yeşaya 52:7; Matta 10:5-25; 28:18-20; Luka 4:18-19; 24:46-47; Elçilerin İşleri 28:31; Romalılar 10:14-15; 2 Korintliler 10:4-5; Galatyalılar 2:10; Efesliler 3:10; 4:11-16; 2.Timoteos 4:1-5; İbraniler 10:23-25; 1.Petrus 2:4-5, 9-10)